آریان مریدی؛ نامی که خاموش نشد
آریان مریدی ، جوان ۱۹ ساله از ثلاث باباجانیِ کرمانشاه، یکی از هزاران صدای خاموش‌نشده قیام ۱۴۰۱ بود. او متولد ۸ مهر ۱۳۸۲ بود و دانش‌آموز سال چهارم رشته علوم انسانی، در آستانه کنکور و آینده‌ای روشن.
عباس دیسناد؛ با باتوم سرکوب شد و صدای عدالت‌خواهی‌اش خاموش نشد
با یاد شهید قیام عباس دیسناد، جانباز ۴۷ ساله‌ای که پس از اعتراض به جنایت مأموران حکومتی، با ضربات باتوم به سر به شهادت رسید.
عباس دیسناد، شهروند ۴۷ ساله و جانباز جنگ ایران و عراق، یکی دیگر از قربانیان قیام مردم ایران در سال ۱۳۸۸ است؛ قیامی که در پاسخ به سرکوب، تقلب و استبداد شکل گرفت.
در روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸، در میدان انقلاب تهران، عباس پس از مشاهده برخورد وحشیانه نیروهای بسیجی با معترضان، زبان به اعتراض گشود. همین واکنش انسانی کافی بود تا هدف ضرب و شتم شدید نیروهای امنیتی قرار بگیرد.
یک ضربه سنگین با باتوم از پشت سر به مغز او اصابت کرد و باعث آسیب مغزی جدی شد. او را در همان وضعیت بر روی زمین رها کردند، در حالی که شاهدان عینی می‌گویند مأموران از نزدیک شدن مردم برای کمک‌رسانی به او جلوگیری کردند. پس از ساعاتی، عباس را به بیمارستان منتقل کردند اما شدت جراحات وارده چنان بود که پس از ۳ روز کما، درگذشت.
همسرش، مریم خانی، روایت می‌کند که عباس یکی از جانبازان جنگ بود و بدنش از پیش نیز ترکش‌هایی از جبهه جنگ را با خود داشت؛ اما مرگ او نه در میدان نبرد، بلکه در خیابان‌های شهرش و توسط همان حکومتی رقم خورد که روزی برای دفاع از خاکش جنگیده بود.
ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. برای تحویل پیکر این شهید مظلوم، خانواده‌اش نه تنها باید ۳ میلیون تومان هزینه بیمارستان می‌پرداختند، بلکه از آنها خواسته شد ۱۵ میلیون تومان دیگر برای تحویل جسد بپردازند! رفتاری که عمق سبعیت و قساوت نظام سرکوبگر را به تصویر می‌کشد.
یاد عباس دیسناد، شهیدی از میان مردم، زنده خواهد ماند؛ نه تنها به‌عنوان یک قربانی، بلکه به‌عنوان صدایی که در اوج خاموشی، فریاد عدالت‌خواهی سر داد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر