رد شدن به محتوای اصلی

پست ویژه

گسترش فریاد؛ ۵۵ زندان در هفته نودوششم

  در هفته نودوششم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، فریاد اعتراض زندانیان در سراسر ایران گسترده‌تر از همیشه طنین‌انداز شده است. در حالی که دستگاه سرکوبگر حاکم برای بقای خود با شتابی بی‌سابقه، ماشین مرگ را فعال‌تر از هر زمان کرده، زندان مرکزی بیرجند نیز به جمع ۵۴ زندان دیگری پیوست که پیام استوار «نه به اعدام» را از پشت دیوارهای آهنین به جامعه می‌رسانند؛ تا شمار زندان‌های مشارکت‌کننده به ۵۵ زندان برسد.

رامین رمضانی؛ سربازی که در روز تولدش، تابوت تحویل خانواده‌اش شد

 


با یاد شهید قیام، رامین رمضانی

محل شهادت: میدان آزادی، تهران

تاریخ شهادت: ۲۵ خرداد ۱۳۸۸

سن: ۲۲ سال

محل دفن: قطعه ۲۵۷، ردیف ۴۶، شماره ۳۲، بهشت زهرا


در روز پرالتهاب ۲۵ خرداد ۱۳۸۸، پسر جوانی که تنها چند روز بود با مرخصی از خدمت سربازی به خانه برگشته بود، در میدان آزادی به ضرب گلوله مأموران حکومت، به خاک افتاد. نامش رامین رمضانی بود، و تنها ۲۲ سال داشت.

اما درد فقط در آن لحظه نبود؛ درد واقعی زمانی آغاز شد که خانواده‌اش، برای یک ماه تمام، با دلهره و بی‌خبری، پیگیر جنازه‌ فرزندشان شدند. و سرانجام، پیکر بی‌جانش را در روز تولد ۲۲ سالگی‌اش تحویل گرفتند؛

بدنی که با سه گلوله سوراخ شده بود، و ریه و کلیه‌اش از کار افتاده بودند.

رامین را در قطعه ۲۵۷ بهشت زهرا به خاک سپردند. اما خانواده‌اش هرگز از تلاش برای دادخواهی دست نکشیدند. پدرش، مهدی رمضانی، از چهره‌های مقاوم خانواده‌های قربانیان پس از انتخابات شد؛ و تنها به‌خاطر حضور در سالگرد یکی دیگر از شهیدان قیام، امیرارشد تاجمیر، در بهشت زهرا، در آذرماه ۱۳۸۹ بازداشت و به سه سال حبس تعزیری محکوم شد.

امروز، هنوز هیچ پاسخی، هیچ پرونده‌ای، هیچ عدالت‌خواهی رسمی در مورد خون رامین دیده نشده. اما صدای او، همچنان در حافظه جمعی مردم ایران زنده است.

رامین را کشتند، اما تولدش را به تاریخ دادخواهی گره زدند.

او سربازی بود که برای مردمش جان داد، نه برای حکومت.

یادش جاودان، نامش زنده، و خونش فریادی بی‌پایان بر دیوار ظلم.

نه می‌بخشیم، نه فراموش می‌کنیم.



با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید

https://t.me/shahidanAzadai96

نظرات

پست‌های پرطرفدار