در هفته هفتاد و هشتم کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، زندانیان در ۴۸ زندان مختلف ایران در تاریخ ۳۱ تیر ۱۴۰۴ با اعتصاب غذا، پیام روشنی به حاکمیت اعدام‌محور جمهوری اسلامی فرستادند:
اعدام نه، زندگی آری.
بر اساس گزارش‌های موثق، در ماه تیر دست‌کم ۷۱ مورد اعدام توسط حکومت ایران اجرا شده است؛ احکامی که در سایه نقض گسترده حقوق متهمان، نبود دادرسی عادلانه، و اعتراف‌گیری‌های اجباری صادر شده‌اند.
سرکوب سیستماتیک علیه "نه به اعدام"
هم‌زمان با گسترش این کارزار، اعضا و حامیان آن در داخل زندان‌ها با تبعید، شکنجه، تهدید و بازداشت خانواده‌ها مواجه شده‌اند. در بیرون از زندان نیز حکومت با خشونتی عریان‌تر، همچون شلیک مستقیم به معترضان بی‌سلاح و حتی کودکان، سعی در خاموش کردن صدای عدالت دارد.
قتل دلخراش رها شیخی کودک معصوم، تنها نمونه‌ای از این جنایات گسترده است. این موج سرکوب، تنها یک هدف دارد: ایجاد رعب و سکوت در جامعه‌ای که با وجود تمام فشارها، هنوز بر خواست برحق خود برای عدالت، آزادی و حق تعیین سرنوشت ایستاده است.
اعتصاب غذای سراسری در ۴۸ زندان
در پاسخ به این خشونت سیستماتیک، زندانیان سیاسی و عقیدتی در ۴۸ زندان از جمله زندان‌های اوین، قزلحصار، تهران بزرگ، سپیدار اهواز، عادل‌آباد شیراز، دستگرد اصفهان، و زاهدان دست به اعتصاب غذا زدند.
اعتصابی متحد، اعتراضی مسالمت‌آمیز، و صدایی علیه اعدام.
اعدام ابزار عدالت نیست، ابزار ترس است
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، بار دیگر تاکید می‌کند:
«اعدام راه‌حل نیست، اعدام ادامه سرکوب است.»
در شرایطی که دادرسی عادلانه وجود ندارد، اعتراف‌ها زیر شکنجه گرفته می‌شود و متهمان از حقوق اولیه انسانی محروم‌اند، اجرای حکم اعدام نه تنها عادلانه نیست، بلکه نمایانگر هراس حاکمیت از صدای معترض مردم است.
صدایی که هر سه‌شنبه بلندتر می‌شود
سه‌شنبه‌های نه به اعدام، نه یک کمپین موقت، بلکه یک جنبش انسانی و مستمر است. جنبشی که با هر اعدام بیشتر، صدایش بلندتر می‌شود.
تا روزی که اعدام در ایران متوقف شود و هیچ انسانی دیگر به‌خاطر باور، اعتراض، یا نافرمانی مدنی، جان خود را از دست ندهد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر