آریان مریدی؛ نامی که خاموش نشد
آریان مریدی ، جوان ۱۹ ساله از ثلاث باباجانیِ کرمانشاه، یکی از هزاران صدای خاموش‌نشده قیام ۱۴۰۱ بود. او متولد ۸ مهر ۱۳۸۲ بود و دانش‌آموز سال چهارم رشته علوم انسانی، در آستانه کنکور و آینده‌ای روشن.
حمایت خانواده‌های دادخواه از سعید ماسوری؛ «نه به تبعید، نه به اعدام»
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۴ – در پی تهدید به تبعید سعید ماسوری، یکی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران، به زندان زاهدان، جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدام‌شده با انتشار بیانیه‌ای ضمن محکوم کردن این اقدام، همبستگی کامل خود را با کارزار اعتراضی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعلام کردند.
در این بیانیه که با لحنی هشدارآمیز منتشر شده، خانواده‌ها تبعید ماسوری را نه اقدامی معمول، بلکه گامی در مسیر «حذف تدریجی و خاموش کردن صدای مقاومت» دانسته‌اند. آنان تأکید کرده‌اند که شرایط زندان زاهدان به‌گونه‌ای طراحی شده که عملاً به یک تبعیدگاه فشار تبدیل شده است؛ جایی برای شکستن زندانیانی که در برابر سرکوب ایستاده‌اند.
خطر تبعید؛ تکرار تجربه تلخ ربایش
امضاکنندگان بیانیه با یادآوری پرونده‌هایی نظیر ربایش علی یونسی، دانشجوی نخبه زندانی، هشدار داده‌اند که «تبعید» در نظام جمهوری اسلامی اغلب مترادف است با بی‌خبری، انزوا و فشار مضاعف. آن‌ها می‌پرسند:
«آیا حکومت تلاش می‌کند با جابجایی‌های بی‌صدا، یک‌به‌یک صدای اعتراض را خاموش کند؟»
خانواده‌ها در ادامه بیانیه خود اعلام کرده‌اند:
«سعید ماسوری بیش از ۲۵ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی، در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی با قامتی استوار ایستادگی کرده. حال تبعید او به زندان زاهدان، نشانه‌ای‌ست دیگر از درماندگی ساختار امنیتی در برابر صدای مقاومت.»
بیانیه کامل خانواده‌های دادخواه:
ما، جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدام‌شده، با قلب‌هایی پر از درد و نگرانی، تبعید ناگهانی سعید ماسوری را به‌شدت محکوم می‌کنیم.
سعید، که دهه‌هاست به‌عنوان نمادی از ایستادگی در برابر سرکوب شناخته می‌شود، امروز در آستانه تبعید به زاهدان است—جایی که نه یک زندان معمول، بلکه محلی برای انزوای مطلق، شکنجه خاموش و سرکوب مضاعف زندانیان مقاوم است.
ما این الگوی تکراری را می‌شناسیم؛ ربایش، بی‌خبری، فشار روانی، شکستن روح. علی یونسی پیش‌تر چنین تجربه‌ای را از سر گذراند، و حال نوبت سعید است؟
ما نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم در برابر این بی‌عدالتی سکوت کنیم. تبعید زندانیان سیاسی، بخشی از پروژه سازمان‌یافته سرکوب است که باید به‌روشنی افشا و متوقف شود.
در همین راستا، ما همبستگی کامل خود را با کارزار سراسری سه‌شنبه‌های نه به اعدام اعلام می‌کنیم. این کارزار، نه‌تنها صدای فریاد زندانیان، که پژواک درد هزاران خانواده بی‌پناه است.
از همه خانواده‌های دادخواه، فعالان حقوق بشر، هنرمندان، معلمان، و شهروندان آزاداندیش دعوت می‌کنیم که به این کارزار بپیوندند.
بگذارید در خیابان‌ها، مقابل زندان‌ها، در شبکه‌های اجتماعی و هر جایی که امکانش هست، فریاد بزنیم:
نه به اعدام
نه به تبعید و ربایش
زندانی سیاسی باید آزاد گردد.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»؛ صدای متحد علیه چرخه مرگ
خانواده‌های امضاکننده بیانیه تأکید کرده‌اند که سکوت در برابر تبعید سعید ماسوری، تنها به گسترش چرخه‌ی جنایت کمک می‌کند. آنان خواستار گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شده‌اند؛ کارزاری که طی ماه‌های اخیر صدای اعتراض به احکام اعدام و سرکوب سیاسی را به بیش از ۴۰ زندان ایران کشانده است.
«سه‌شنبه‌های نه به اعدام، فقط یک حرکت نمادین نیست. این، فریادی‌ست در دل تاریکی، نشانه‌ای از ایستادگی و یادآور این‌که ما تماشاگر خاموش جنایت نخواهیم بود.»
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر