رد شدن به محتوای اصلی

پست ویژه

گسترش فریاد؛ ۵۵ زندان در هفته نودوششم

  در هفته نودوششم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، فریاد اعتراض زندانیان در سراسر ایران گسترده‌تر از همیشه طنین‌انداز شده است. در حالی که دستگاه سرکوبگر حاکم برای بقای خود با شتابی بی‌سابقه، ماشین مرگ را فعال‌تر از هر زمان کرده، زندان مرکزی بیرجند نیز به جمع ۵۴ زندان دیگری پیوست که پیام استوار «نه به اعدام» را از پشت دیوارهای آهنین به جامعه می‌رسانند؛ تا شمار زندان‌های مشارکت‌کننده به ۵۵ زندان برسد.

«فقط پدر بودم»؛ ۶۸۴ روز اسارت برای جرم پدری

 


ماشاالله کرمی، پدر داغدار محمدمهدی کرمی — جوان شجاعی که در دی‌ماه ۱۴۰۱ توسط حکومت جمهوری اسلامی اعدام شد — اکنون ۶۸۴ روز است که بی‌هیچ جرم و اتهامی در زندان مرکزی کرج در بند است؛ صرفاً به خاطر آن‌که پدری کرد، نه برای خودش، بلکه برای فرزندی که به ناحق از او گرفتند، و برای نسلی که زیر چکمه‌های سرکوب، فریاد می‌زند: عدالت!

او در جمله‌ای کوتاه، اما کوبنده، حقیقت تلخ این روزهای خود را چنین توصیف می‌کند:

«نه قاتلم، نه مجرم؛ فقط پدر بودم و ۶۸۴ روز است که در زندانم.»

ماشاالله کرمی نه فعال سیاسی بود، نه سلاحی به دست گرفت. او مردی از دل مردم بود. یک پدر دستفروش، با عزت نفس، که فرزندانش را با زحمت، اما شرافت، بزرگ کرد. مردی که پایداری‌اش در برابر ظلم، تنها ابزارش بود برای فریاد کشیدن آن‌چه بر فرزندش و هزاران جوان دیگر این سرزمین گذشت.

پس از اعدام دردناک محمدمهدی کرمی، او نه تنها برای فرزند خودش، بلکه برای محمد حسینی — جوان دیگری که همراه فرزندش به دار آویخته شد — نیز پدری کرد؛ و بهای این انسانیت و شرافت را با ۶۸۴ روز اسارت در انفرادی و سلول‌های بی‌داد، پرداخت.

ماشاالله کرمی سمبل پدری دردمند و دادخواه است؛ صدای او را خاموش نکنیم. یادمان نرود که پدر بودن، جرم نیست. که فریاد برای عدالت، جرم نیست.

🕊️ آزادش کنید؛ پدری که فقط پدر بود.


با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید

https://t.me/shahidanAzadai96

نظرات

پست‌های پرطرفدار