آریان مریدی؛ نامی که خاموش نشد
آریان مریدی ، جوان ۱۹ ساله از ثلاث باباجانیِ کرمانشاه، یکی از هزاران صدای خاموش‌نشده قیام ۱۴۰۱ بود. او متولد ۸ مهر ۱۳۸۲ بود و دانش‌آموز سال چهارم رشته علوم انسانی، در آستانه کنکور و آینده‌ای روشن.
محمود رئیسی نجفی؛ کارگر ساده‌ای که فریاد مظلومیتش در میدان آزادی خاموش شد
در شمار شهدای مظلوم و گمنام قیام ۸۸، نام کارگری ساده اما جسور، با حروفی از درد و شرف حک شده است؛ شهید قیام محمود رئیسی نجفی.
محمود، کارگری زحمتکش بود؛ نه سخن‌ران بود، نه سیاست‌مدار، نه فعال رسانه‌ای.
اما وقتی موج اعتراضات مردم ایران به تقلب انتخاباتی سال ۱۳۸۸ به خیابان‌ها کشیده شد، او هم، مثل هزاران هموطن دیگرش، در میدان آزادی حاضر شد.
در ۲۵ خرداد ۱۳۸۸، پس از پایان ساعت کاری، در مسیر بازگشت به خانه، در حوالی میدان آزادی تهران، هدف حمله وحشیانه نیروهای مسلح رژیم قرار گرفت.
با وجود آن‌که سلاحی در دست نداشت و هیچ تهدیدی برای کسی نبود، به‌شدت توسط نیروهای امنیتی و لباس‌شخصی‌ها مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
جراحات شدید، به‌ویژه در ناحیه پاها، شکم، و دست، وضعیت او را بسیار وخیم کرد.
دستش فلج شد، پاهایش ورم کرد، و دردی غیرقابل وصف، در وجودش پیچید. اما باز هم از خانواده‌اش شکایتی نشنیدند.
او را به بیمارستان منتقل کردند، اما نه با عجله، نه با رسیدگی.
۱۳ روز تمام، در اتاقی تاریک و پر از بی‌توجهی، محمود در آستانه مرگ، با زخم‌هایی باز و قلبی پر از ستم، آرام آرام خاموش شد.
او در نهایت، در تیرماه ۱۳۸۸، در همان بیمارستان، بر اثر شدت جراحات و بدون دریافت رسیدگی لازم، به شهادت رسید.
امروز، نام او شاید در کتاب‌های درسی جایی نداشته باشد، اما در قلب مردم آزادی‌خواه، شهید قیام ۸۸ محمود رئیسی نجفی، یادآور این حقیقت است که سرکوب، تنها مختص فعالان سیاسی و رسانه‌ای نبود، بلکه کارگران، معلمان، دانشجویان و مردم عادی نیز در صف مقدم قیام ایستادند.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر