محمد کیوان درویشی، کارگر شریف و ۴۲ ساله اهل سنندج، یکی از جان‌باختگان مظلوم اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در ایران است. در شب چهلم مهسا امینی، در تاریخ ۴ آبان ۱۴۰۱، در جریان تظاهرات اعتراضی در کمربندی ۲۵ سنندج هدف گلوله مأموران سرکوبگر قرار گرفت و به شدت مجروح شد.
با این‌که وضعیت جسمی‌اش وخیم بود، اما به دلیل ترس از بازداشت و امنیتی شدن فضای درمانی، از مراجعه به بیمارستان خودداری کرد. او به خانه بازگشت و برای آنکه مادرش متوجه وضعیتش نشود، به اتاق خود رفت. متأسفانه، شدت خون‌ریزی باعث شد که ساعاتی بعد، بی‌صدا و مظلومانه، جان ببازد.
پزشکی قانونی علت مرگ او را "ایست قلبی" عنوان کرد، اما خانواده و نزدیکانش می‌دانستند که این پایان، نتیجه مستقیم شلیک و سکوت اجباری در فضای خفقان‌زده بود.
محمد پیش از مرگش، جمله‌ای نوشته بود که امروز به فریادی در دل تاریخ تبدیل شده است:
«خدایا، من از تو مرگ با عزت طلب می‌کنم... نمی‌توانم فقط نظاره‌گر باشم.»
پیکر محمد کیوان درویشی در روستای چناره به خاک سپرده شد؛ در سکوت، اما با نامی که حالا در قلب هزاران ایرانی حک شده است.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر