بهنود رمضانی، جوانی ۱۹ ساله و دانشجوی ترم دوم مهندسی مکانیک در دانشگاه نوشیروانی بابل، در شب چهارشنبه‌سوری سال ۱۳۸۹، با ضربات باتوم نیروهای بسیج در میدان ۲۲ نارمک تهران به‌شدت مورد ضرب و جرح قرار گرفت.
بهنود که فقط برای گرامیداشت یک آیین سنتی و برای همراهی با مردم معترض به خیابان آمده بود، به‌طرز وحشیانه‌ای توسط نیروهای لباس‌شخصی و بسیج سرکوب شد. بر اثر این حمله، دچار شکستگی استخوان‌های دست و پا و گردن و ضربه مغزی شد و به بیمارستان الغدیر منتقل گردید. اما شدت جراحات چنان بود که ساعاتی بعد در بیمارستان جان سپرد.
رسانه‌های دولتی علت مرگ بهنود را «انفجار نارنجک دست‌ساز» اعلام کردند. اما این دروغ به سرعت با افشای گزارش اولیه پزشکی قانونی نقض شد؛ گزارشی که صریحاً علت مرگ را «ضربات متعدد جسم سخت به سر» عنوان کرده بود.
پیکر پاک او در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۹، در روستای قراخیل قائمشهر به خاک سپرده شد. مراسم خاک‌سپاری او با حضور پرشور مردم و خانواده‌های داغدار، به صحنه‌ای از خشم و اندوه عمومی بدل گشت.
بهنود رمضانی نه با نارنجک، که با فریادش برای زندگی و آزادی کشته شد. او نماد نسل بی‌گناهی‌ست که صدای‌شان در غبار سرکوب خاموش شد، اما نام‌شان در تاریخ آزادی‌خواهی این سرزمین، جاودانه خواهد ماند.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر