هادی بهمنی، نوجوان ۱۷ساله، کارگری از روستای سوسن ایذه بود که برای تأمین معاش خانوادهاش، در سن کم راهی کار در ایذه شد.
در تیرماه ۱۴۰۰، وقتی مردم خوزستان به خیابان آمدند تا فریاد بیآبی و ظلم را سر دهند، هادی نیز شجاعانه کنار هممیهنانش ایستاد.
اما پاسخش گلولهای بود که قلبش را نشانه گرفت.
در ۲۹ تیر، با شلیک نیروهای سرکوبگر خامنهای، هادی به خاک افتاد، اما صدای او در فریاد هزاران نفر ادامه یافت.
مردم ایذه، با شعارهای ضدحکومتی در مراسم تشییع پیکر او، پیام روشنی دادند: خشم و خون را نمیتوان با گلوله خاموش کرد.
هادی، نه فقط یک نوجوان، بلکه صدای بیصدایان بود؛ او به نماد نسل معترض و بیدار ایران بدل شد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر