در روز جمعه، دوازدهم اردیبهشت ۱۴۰۴، سنگ مزار جاویدنام کیان پیرفلک، کودک بی‌دفاعی که در آبان خونین ۱۴۰۱ به‌دست نیروهای حکومتی کشته شد، توسط مأموران رژیم تخریب شد. مادر او، ماه‌منیر مولایی‌راد، با بغض و اندوه از تخریب مزار فرزندش و همچنین سنگ قبر مادر خود خبر داد.
این اقدام درست پس از حضور ماه‌منیر در مرکز انتقال خون بندرعباس و ابراز همبستگی با خانواده‌های قربانیان فاجعه بندر رجایی رخ داد؛ حرکتی انسانی که با واکنشی خشن و غیرانسانی پاسخ داده شد.
او در واکنش گفت:
«حکومت نه به کودک رحم می‌کند، نه به سنگ قبرش. امروز نوبت من بود، فردا نوبت دیگران.»
تخریب مزار کیان پیرفلک نماد آشکار هراس رژیم از یادآوری حقیقت و ایستادگی مادران دادخواه است. نشانه‌ای از حکومتی که حتی از نام یک کودک جاوید و سنگی بی‌جان نیز می‌ترسد. آنان که نتوانستند صدای مقاومت را خاموش کنند، حال به جنگ با یاد و خاطره‌اش آمده‌اند.
اما اگر چیزی از این سال‌ها آموخته باشیم، آن است که صدای عدالت را نمی‌توان با تیشه شکست. کیان زنده است، در خاطره‌ها، در دل مادران، در سنگ‌نوشته‌هایی که حتی اگر شکسته شوند، فریادشان خاموش نخواهد شد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر