آرشام ابراهیمی، جوانی ۲۱ ساله، دانشجوی سال اول رشته دندانپزشکی و اهل محله بابوکان اصفهان بود. در کنار تحصیل، برای کمک به خانواده در یک شرکت شارژ کپسول آتش‌نشانی کار می‌کرد.
روز ۲۵ آبان ۱۳۹۸، مانند همیشه پس از پایان کار روزانه‌اش، به سمت خانه بازمی‌گشت، اما در میانه راه با مردم معترض به گرانی بنزین روبرو شد و به آنان پیوست. او یکی از صدها جوان ایرانی بود که صدای دادخواهی و اعتراض‌شان را در خیابان‌های آبان‌ماه به گوش رساندند.اما پاسخی که حکومت به فریاد مردم داد، گلوله بود.
در همان روز، نیروهای سرکوبگر از چند جهت به سمت مردم تیراندازی کردند. آرشام نیز بر اثر اصابت گلوله پاسداران مجروح و به بیمارستان منتقل شد. خانواده‌اش ۴ روز بی‌خبر از او، در تمام بیمارستان‌ها و مراکز امنیتی به‌دنبال ردپایی از فرزندشان گشتند، اما سکوت سنگین و بی‌پاسخی نصیبشان شد. نهایتاً یکی از دوستان عموی آرشام، با تماس تلفنی خبر شهادتش را به خانواده رساند.
اما فشارها به همین‌جا ختم نشد. مأموران امنیتی خانواده ابراهیمی را تهدید کردند که حق هیچ‌گونه اطلاع‌رسانی، برگزاری مراسم خاکسپاری یا تشییع را ندارند. آن‌ها را مجبور کردند که پیکر فرزندشان را شبانه و در سکوت مطلق به خاک بسپارند.
پیکر آرشام ابراهیمی در شامگاه ۲۹ آبان ۱۳۹۸، با حضور ۴ مأمور نیروی انتظامی، در آرامگاه بابوکان اصفهان به خاک سپرده شد؛ بی‌هیاهو، بی‌وداع مردمی، اما با قلبی پر از غرور و زخمی که هنوز در جان خانواده و همراهان قیام باقی است.
آرشام یکی از صدها شهید آبان خونین است؛ نسلی که در برابر ظلم ایستاد و بهای آن را با جان پرداخت. یادش گرامی، راهش پررهرو.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر