مسعود خسروی دوست‌محمد، کارمند، متأهل و پدر یک کودک خردسال بود. مردی آرام و خانواده‌دوست که روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ در یکی از تظاهرات اعتراضی در تهران، با شلیک مستقیم گلوله به صورتش به خاک افتاد و جان باخت.
شهید قیام، حامد نورمحمدی | صدای خاموش دانشجوی آزادی در اول اسفند ۸۹
حامد نورمحمدی، جوانی اهل الشتر لرستان، دانشجوی ترم ۴ زیست‌شناسی دانشگاه شیراز و ساکن خوابگاه دستغیب، در تاریخ اول اسفند ۱۳۸۹، در جریان اعتراضات به یاد شهدای ۲۵ بهمن، به دست نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به شهادت رسید.
پزشکی که حقیقت را دید و بهای افشای آن را با جان پرداخت
با یاد شهید قیام، رامین پوراندرجانی، جوان ۲۶ ساله‌ای از تبریز که شرافت پزشکی را با خون خود امضا کرد. او پزشک وظیفه در بازداشتگاه کهریزک بود؛ جایی که نامش با شکنجه، جنایت و بی‌عدالتی گره خورده است.
علیرضا صبوری میاندهی؛ از تیر در تهران تا مرگ در تبعید – شهید فراموش‌نشدنی قیام ۸۸
علیرضا صبوری میاندهی، جوان ۲۲ ساله متولد تهران، یکی از پرشورترین فرزندان قیام ۸۸ بود که در جریان قیام تاریخی ۳۰ خرداد ۱۳۸۸، صدای آزادی‌خواهی‌اش با گلوله خاموش شد — اما نه برای همیشه.
بهنود رمضانی؛ جوان ۱۹ ساله‌ای که فریاد چهارشنبه‌سوری‌اش با باتوم پاسخ داده شد
بهنود رمضانی، جوانی ۱۹ ساله و دانشجوی ترم دوم مهندسی مکانیک در دانشگاه نوشیروانی بابل، در شب چهارشنبه‌سوری سال ۱۳۸۹، با ضربات باتوم نیروهای بسیج در میدان ۲۲ نارمک تهران به‌شدت مورد ضرب و جرح قرار گرفت.
سالار قربانی پارام؛ جوانی که در خونین‌ترین روز اعتراضات ۸۸ به شهادت رسید
سالار قربانی پارام، متولد سال ۱۳۶۶، یکی از جوانان معترض به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ بود که در جریان اعتراضات ۳۰ خرداد همان سال در خیابان انقلاب تهران به ضرب گلوله نیروهای امنیتی به شهادت رسید.
مهرداد موذن، صدای خاموش‌شده یک نسل در روزهای قیام ۸۸
مهرداد موذن، فرزند محمدرضا، در روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ در اهواز به دنیا آمد و در شهرستان دزفول بزرگ شد. خانواده‌ای اصیل، فرهنگی و انقلابی که با تربیتی ارزشمند، مهرداد را به جوانی مستقل، متعهد و پرتلاش تبدیل کرد.
مسعود هاشم‌زاده؛ صدای سنتوری که در شادمان خاموش شد | روایتی از یک جوان بی‌صدا در قیام خونین ۸۸
مسعود هاشم‌زاده، جوان ۲۷ ساله و هنرمند تهرانی، در شامگاه خونین ۳۰ خرداد ۱۳۸۸، درست در خیابان شادمان، هدف گلوله نیروهای امنیتی قرار گرفت و جان باخت.
امیر نظافت؛ پدری که ۱۳ گلوله را به جان خرید تا برای آزادی فریاد زند
امیر نظافت، جوان ۳۳ ساله و پدر دلسوز یک پسر ۷ ساله از مشهد، زندگی‌ای ساده و درعین‌حال پرعشق به خانواده داشت. اما در پاییز ۱۴۰۱، او انتخابی بزرگ کرد: تضمین آینده‌ای بهتر و آزادانه برای تنها فرزندش.
شهید آرشام ابراهیمی؛ دانشجوی جوانی که در آبان خونین، با مردم بود و با گلوله رفت
آرشام ابراهیمی، جوانی ۲۱ ساله، دانشجوی سال اول رشته دندانپزشکی و اهل محله بابوکان اصفهان بود. در کنار تحصیل، برای کمک به خانواده در یک شرکت شارژ کپسول آتش‌نشانی کار می‌کرد.
بزرگداشت ۲۹ اردیبهشت؛ یاد سه پرچم‌دار شورش، صالح میرهاشمی، مجید کاظمی و سعید یعقوبی
.png)
۲۹ اردیبهشت، سالروز پرپر شدن سه جوان دلیر و دادخواه، صالح میرهاشمی، مجید کاظمی و سعید یعقوبی است؛ سه نام که امروز در حافظه یک ملت با آزادی، پایداری و ستیز با ستم گره خورده‌اند.
ماشاالله کرمی؛ پدری در زنجیر، چشم‌انتظار عدالت | ارسال درخواست آزادی مشروط پس از گذر از نیمی از محکومیت
در سایه دادخواهی و ایستادگی، ماشاالله کرمی، پدر محمدمهدی کرمی از جان‌باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، هنوز در زندان به‌سر می‌برد؛ اما حالا خبرهایی از امیدواری به بازگشت او به آغوش خانواده منتشر شده است.
ساناز حکیمی کشاورز؛ مهمانداری که پروازش را برای آزادی انتخاب کرد
ساناز حکیمی کشاورز، متولد ۱۹ تیر ۱۳۷۶ در کرج، بانویی جوان، پرتلاش و باانگیزه بود که به‌عنوان مهماندار هواپیمایی ماهان، بخشی از زندگی‌اش را در آسمان‌ها می‌گذراند. اما پرواز واقعی او نه در مسیرهای هوایی، بلکه در آسمان آرمان آزادی شکل گرفت.
سربدار شد تا ما بیدار بمانیم | سالگرد صالح میرهاشمی
در دومین سالگرد سربدار قهرمان اصفهان، صالح میرهاشمی، نام او همچنان در قلب مردم زنده است؛ جوانی که در «پرونده خانه اصفهان» همراه با سعید یعقوبی و مجید کاظمی، به پای چوبه دار رفت، اما سر خم نکرد.
با یاد شهید قیام، اقبال اسماعیلی – صدای خاموش نیزار ماهشهر
اقبال اسماعیلی، مردی ۵۲ ساله از شهر ماهشهر، یکی از هزاران قربانی بی‌گناه جنایت‌های آبان خونین ۹۸ است؛ جنایتی که با نام «کشتار نیزار» در حافظه تاریخ ایران حک شد.
مهران عباسپوراقدم؛ شهیدی که در دل زندان فریاد آزادی شد
فرزند آخر یک خانواده زحمتکش از شهر رشت، متولد ۱۷ تیر ۱۳۷۰، جوانی شریف و پرتلاش بود که در حرفه صافکاری مشغول به کار بود. در زمستان سال ۱۴۰۰، به‌دلیل یک درگیری ساده و دوستانه، به زندان لاکان رشت منتقل شد و قرار بود در ۹ آبان ۱۴۰۱ آزاد شود. اما سرنوشت چیز دیگری برای او رقم زد...
محمدحسین حاجیانی؛ نماد غیرت جنوبی در شب‌های قیام ۱۴۰۱
در شب‌های پر التهاب آبان ۱۴۰۱، محمدحسین حاجیانی، جوان ۲۷ ساله‌ی اهل بوشهر، در حالی که پدر یک دختر ۹ ماهه به نام آرتمیس بود، برای دفاع از زنی که هدف حمله نیروهای سرکوبگر حکومت قرار گرفته بود، وارد میدان شد؛ میدانی که پایانش، شهادت بود.
میلان درخشان؛ صخره‌ی شورش در شب خونین لاکان
.png)
قهرمانی از خمام که از «هیچ‌چیز» نترسید
۱۷ مهر ۱۴۰۱، زندان لاکان رشت. شبی که تاریخ باید بارها و بارها آن را فریاد بزند. شبی که خون و گاز اشک‌آور، صدای معترضانی را که درون دیوارهای بلند زندان محبوس بودند، هدف گرفت.
با یاد شهید قیام ۱۴۰۱، میثم پایدار؛ فریادی که در زندان لاکان خاموش شد
شهید میثم پایدار، جوانی ۳۲ ساله از خطه‌ی مقاوم رشت، یکی از چهره‌های درخشان قیام سراسری ۱۴۰۱ در ایران بود که در راه آزادی و عدالت جان باخت. او از دل تظاهرات و اعتراضات ضد استبدادی برخاست و نامش را در کنار هزاران شهید راه آزادی ثبت کرد. میثم در زندان لاکان رشت، محبوس شده بود؛ اما حتی در پشت میله‌ها نیز صدای حق‌طلبی‌اش خاموش نشد.
در تاریخ ۱۷ مهرماه ۱۴۰۱، این فرزند دلیر مردم رشت، هدف شلیک مستقیم مزدوران رژیم جمهوری اسلامی قرار گرفت و در همان‌جا به شهادت رسید. آنچه بر میثم گذشت، تنها یک جنایت ساده نبود، بلکه سندی است بر استمرار سرکوب و بیداد در زندان‌هایی که قرار بود محل اجرای عدالت باشند. خون او، مانند هزاران خون به‌ناحق ریخته‌شده در ۱۴۰۱، خاک میهن را سیراب کرد و بذر آزادی را آبیاری نمود.
نام میثم پایدار، برای همیشه در کنار نام شهدای گمنام و جاوید قیام ۱۴۰۱ خواهد ماند؛ جوانی که نه در میدان نبرد، که در زندان و زیر سرکوب مستقیم، لب به فریاد گشود و خاموش شد، اما راهش همچنان در دل مردم جاری است.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
محمد انوشه‌نیا؛ شهیدی که فریاد عدالت‌خواهی‌اش در زندان لاکان خاموش نشد
شهید محمد انوشه‌نیا، جوانی ۳۱ ساله از رشت، در جریان قیام سراسری ۱۴۰۱، به‌دلیل اعتراض به رفتارهای غیرانسانی مأموران زندان لاکان رشت نسبت به نوجوانان بازداشتی، مورد حمله گارد زندان قرار گرفت و به شهادت رسید.
از آبان ۹۸ تا آذر ۱۴۰۱؛ مسیر پرشکوه عرفان داوودی بهاروند
عرفان داوودی بهاروند، جوانی دلیر، آزاده و پرشور از دیار خرم‌آباد، در مسیر پرفراز و نشیب آزادی، جان خود را فدای آرمان مردمش کرد. او که پیش‌تر نیز در جریان خیزش خونین آبان ۹۸ مجروح شده بود، در قیام سراسری ۱۴۰۱، همچنان استوار و مصمم در صفوف مردم معترض ایستاد.
ایمان محمدی؛ کارگر جوانی که در قیام ۱۴۰۱ در اسلامآباد غرب به شهادت رسید
ایمان محمدی، جوانی ۲۲ ساله از اسلامآباد غرب، در نخستین روزهای قیام ۱۴۰۱، به‌صف مردم آزادی‌خواه پیوست؛ قیامی که از دل درد و ستم سر برآورد و هزاران دل را در آتش آرزوی رهایی سوزاند.
محمدتقی یاری؛ صدای خاموش‌شده یک معترض از اصفهان در آبان خونین
محمدتقی یاری، اهل و ساکن اصفهان، یکی دیگر از چهره‌های گمنام و بی‌صدای آبان خونین ۱۳۹۸ بود؛ مردی که در میان خشم عمومی نسبت به گرانی ناگهانی بنزین، همراه با مردم به خیابان آمد تا فریاد اعتراضش را فریاد بزند.
نادر مختاری؛ جوان کرجی که آبان ۹۸ را تاب نیاورد و زیر شکنجه جان باخت
نادر مختاری، جوان ۳۵ ساله اهل کرج و ساکن مهرشهر، یکی از چهره‌های گمنامی است که قربانی سرکوب خونین اعتراضات آبان‌ماه ۱۳۹۸ شد.
با یاد علی مرادمنش؛ دانش‌آموزی که فریاد آزادی‌اش با گلوله خاموش شد
علی مرادمنش، نوجوانی از تهران، نه سیاست‌مدار بود، نه چهره شناخته‌شده‌ای؛ فقط جوانی بود با آرزوی زندگی، آزادی و آینده‌ای بهتر. در آبان خونین ۹۸، زمانی که مردم ایران به خیابان آمدند تا فریاد اعتراضشان را علیه گرانی بنزین و فقر و فساد حاکم سر دهند، علی هم کنار مردم ایستاد.
مهدی دائمی؛ جوانی که تولدش با شهادتش یکی شد
با یاد مهدی دائمی، شهید مظلوم قیام آبان
مهدی دائمی، جوانی ۲۵ساله از روستای آجی‌بوزایه لشت‌نشا در رشت و تنها فرزند خانواده، زندگی ساده‌ای داشت؛ در شهریار یک سوپرمارکت کوچک داشت و با دسترنجش زندگی می‌گذراند.
۱۳ اردیبهشت؛ تولد پسری که بیداد رو به چالش کشید
اگر امروز زنده بودی، ۲۴ ساله می‌شدی. شاید هنوز صدای اعتراضت بلندتر از همیشه می‌بود. اما تو در ۲۰ سالگی، راهی را انتخاب کردی که تنها قهرمانان تاریخ می‌توانند آن را بپیمایند.
پویا قسیوندی، نماد جوانی که به قیمت جان خود برای آزادی جنگید
در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، پویا قسیوندی، جوان ۲۶ ساله اهل کامیاران، در جریان قیام سراسری مردم ایران علیه رژیم جمهوری اسلامی به شهادت رسید. او یکی از هزاران جوانی بود که در اعتراضات مردمی علیه ظلم و فساد حکومت شرکت کرد و با دلی شجاعانه در برابر سرکوب ایستاد.
کابوس حاکمیت از نام کیان؛ وقتی سنگ مزار هم تحمل نمی‌شود
در روز جمعه، دوازدهم اردیبهشت ۱۴۰۴، سنگ مزار جاویدنام کیان پیرفلک، کودک بی‌دفاعی که در آبان خونین ۱۴۰۱ به‌دست نیروهای حکومتی کشته شد، توسط مأموران رژیم تخریب شد. مادر او، ماه‌منیر مولایی‌راد، با بغض و اندوه از تخریب مزار فرزندش و همچنین سنگ قبر مادر خود خبر داد.
شهید قیام ۱۴۰۱؛ سعید ریگی، از زخم گلوله تا پرواز ابدی
سعید ریگی، جوان ۲۴ ساله‌ی اهل بلوچستان، در ۸ مهر ۱۴۰۱ برای اقامه‌ی نماز جمعه به مسجد مکی زاهدان رفت؛ اما آن روز به «جمعه خونین» بدل شد. نیروهای امنیتی خامنه‌ای نمازگزاران بی‌دفاع را به رگبار بستند.
اسماعیل دزوار؛ کارگری که با شکنجه خامنه‌ای شهید شد و شبانه دفنش کردند
با یاد شهید راه آزادی، اسماعیل دزوار – کارگر ساده‌ای که سرفراز ایستاد
اسماعیل دزوار، از مردم دلیر شهر ثلاث باباجانی در استان کردستان و از فرزندان زحمتکش ایران‌زمین، کارگر آرماتوربندی بود.
او در خیزش بزرگ ۱۴۰۱، هم‌صدا با هزاران جوان و کارگر آزادی‌خواه در برابر ظلم و سرکوب ایستاد. اسماعیل فقط یک معترض نبود، او فریاد فروخورده سال‌ها بی‌عدالتی بود.
در میانه خیزش مردم سقز، اسماعیل توسط نیروهای سرکوبگر خامنه‌ای بازداشت و به زیر شکنجه برده شد. شدت شکنجه‌ها به حدی بود که این کارگر شریف، در ۱۷ مهرماه ۱۴۰۱، جان خود را از دست داد و به خیل شهیدان راه آزادی پیوست.
اما جنایت رژیم در همین‌جا پایان نیافت. نیروهای امنیتی پیکر بی‌جان او را از بیمارستان ربودند و شبانه، مخفیانه و بدون حضور خانواده به خاک سپردند. حتی به خانواده‌اش فشار آوردند تا دروغ بگویند که علت مرگ، تصادف رانندگی بوده است!
اما حقیقت خاموش نمی‌شود. نام اسماعیل دزوار، در حافظه بیدار مردم سقز و ایران، به عنوان نماد صداقت، کارگری، ایستادگی و ستم‌ستیزی ثبت شده است.
او زنده است، چون خونش بیداری آورد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هادی بهمنی، نوجوانی که در عطش عدالت سوخت؛ روایتی از جنایت خامنه‌ای در خوزستان
هادی بهمنی، نوجوان ۱۷ساله، کارگری از روستای سوسن ایذه بود که برای تأمین معاش خانواده‌اش، در سن کم راهی کار در ایذه شد.
در تیرماه ۱۴۰۰، وقتی مردم خوزستان به خیابان آمدند تا فریاد بی‌آبی و ظلم را سر دهند، هادی نیز شجاعانه کنار هم‌میهنانش ایستاد.
اما پاسخش گلوله‌ای بود که قلبش را نشانه گرفت.
در ۲۹ تیر، با شلیک نیروهای سرکوبگر خامنه‌ای، هادی به خاک افتاد، اما صدای او در فریاد هزاران نفر ادامه یافت.
مردم ایذه، با شعارهای ضدحکومتی در مراسم تشییع پیکر او، پیام روشنی دادند: خشم و خون را نمی‌توان با گلوله خاموش کرد.
هادی، نه فقط یک نوجوان، بلکه صدای بی‌صدایان بود؛ او به نماد نسل معترض و بیدار ایران بدل شد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
