حمیدرضا نخبه‌زعیمی، جوان ۳۲ ساله و خوش‌نامی از کرج بود که اطرافیانش او را به مهربانی، روحیه حمایت‌گرانه و آمادگی‌اش برای کمک به دیگران می‌شناختند. او از آن دست انسان‌هایی بود که وقتی احساس می‌کرد کسی نیاز به کمک دارد، بی‌تفاوت نمی‌ماند.
در روز ۲۳ آبان ۱۴۰۱، زمانی که حمیدرضا در خیابان شاهد برخورد تند با یک جوان شد، نتوانست فقط نظاره‌گر باشد. همان‌جا قدم جلو گذاشت تا از آن جوان حمایت کند و مانع آسیب بیشتر شود؛ تصمیمی که سرنوشت او را تغییر داد.
چند روز بعد، خانواده‌اش که از بی‌خبری نگران شده بودند، با پیگیری‌های متعدد متوجه شدند پیکری با مشخصات او در نزدیکی ریل قطار پیدا شده است. به آنها اعلام شد که «سقوط در مسیر قطار» علت حادثه بوده؛ اما والدین حمیدرضا که آثار روی بدن او را دیده بودند، این روایت را باور نداشتند و باور می‌کردند ماجرا چیزی فراتر از یک حادثه ساده است.
پس از طی مراحل طولانی و فشارهایی که بر خانواده وارد شد، سرانجام پیکر حمیدرضا به آنها تحویل داده شد. در گواهی فوت، علت مرگ «برخورد جسم سخت با سر» ثبت شده بود؛ عبارتی که تنها بر ابهام‌ها افزود.
حمیدرضا نخبه‌زعیمی در یادها به‌عنوان جوانی شجاع، انسان‌دوست و ازخودگذشته باقی مانده است—کسی که دیدن رنج یک انسان برایش کافی بود تا ایستادگی کند. نام او امروز در حافظه جمعی مردم ایران به نمادی از شهامت و حس مسئولیت‌پذیری تبدیل شده است.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر