با یاد حسین حیدری، شهید قیام آبان ۹۸
در میان آتش و دود آبان ۱۳۹۸، نامی در حافظه‌ی شیراز برای همیشه ماندگار شد: حسین حیدری. جوانی از طایفه‌ی کشکولی که همچون هزاران تن از هم‌میهنانش، به خیابان آمد تا حق خود و مردمش را فریاد بزند. فریادی که با گلوله‌ی مزدوران خامنه‌ای پاسخ داده شد.
در روزهای داغ اعتراضات، حسین در میان مردم معترض در خیابان‌های شیراز حضور داشت؛ همان خیابان‌هایی که فریاد نان، آزادی، و کرامت انسانی را در خود پیچیده بودند.
گلوله‌ای از سمت نیروهای امنیتی قلب او را نشانه گرفت و حسین، مجروح بر زمین افتاد؛ اما نه امیدش را از دست داد و نه لب از آرمان‌هایش برداشت.
او ۲۵ روز با مرگ دست و پنجه نرم کرد، در بیمارستان، با پیکری زخمی اما دلی مقاوم. تا آن‌که سرانجام، در یکی از همان روزهای تلخ پس از آبان، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و به خیل شهیدان آزادی ایران پیوست.
حسین نه فقط یک نام، که یک صدا بود؛ صدایی که هنوز در کوچه‌پس‌کوچه‌های شیراز طنین‌انداز است؛ صدایی که می‌گوید: "من ایستادم، حتی وقتی افتاده بودم..."
یادش گرامی، راهش پررهرو.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر