.png)
با یاد و نام آرنیکا قائم‌مقامی، دختر ۱۷ ساله تهرانی که در پاییز خیزش ۱۴۰۱، قربانی خشونت نیروهای سرکوبگر شد، اما یادش زنده و الهام‌بخش باقی ماند.
آرنیکا، نوجوانی بود از قلب تهران؛ پرشور، با آرزوهایی بزرگ. در مهرماه ۱۴۰۱، او نیز چون هزاران جوان دیگر، صدای اعتراض شد. صدایی که با باتوم پاسخ داده شد.
در تاریخ ۲۰ مهر ۱۴۰۱، در جریان اعتراضات سراسری، آرنیکا در حوالی خانه‌اش مورد ضرب‌وشتم شدید نیروهای امنیتی قرار گرفت. باتوم‌هایی که بر سر و صورت او فرود آمد، او را راهی بیمارستان گلستان ارتش کرد. آرنیکا ۱۰ روز تمام در کما بود؛ اما تن نحیفش تاب نیاورد و سرانجام در ۳۰ مهر ۱۴۰۱، به آسمان پرکشید.
در حالی که مردم از خشونت آشکار حکومت علیه معترضان نوجوان می‌گفتند، مقامات حکومتی برای پنهان‌کردن جنایت، ادعا کردند که آرنیکا از طبقه چهارم خانه سقوط کرده است؛ دروغی تکراری، مشابه آنچه درباره نیکا شاکرمی و سارینا اسماعیل‌زاده گفته بودند. اما پیکر بی‌جان آرنیکا، حقیقت را فریاد می‌زد.
پیکر پاک او در قطعه ۴۳ بهشت زهرا آرام گرفت، اما نامش، هم‌صدا با خون‌های به‌ناحق‌ریخته شده‌ی آن خیزش، در حافظه‌ی تاریخی مردم جاودانه شد.
آرنیکا قائم‌مقامی تنها یک نام نیست، یک فریاد خاموش‌شده است که هنوز در خیابان‌ها، در دل‌ها و در خاطره‌ی یک ملت طنین دارد. یادش گرامی، راهش پررهرو.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر