ابوالفضل احمدپور، جوان ۲۰ ساله‌ی تهرانی، یکی از هزاران ستاره‌ی خاموش شده‌ی آسمان خیزش سراسری مردم ایران است. او نه تنها یک تکنسین جوان الکترونیک بود، بلکه صدایی از دل نسل آزادی‌خواه و معترض بود که در پاییز خشم، برای فریاد حق به خیابان آمدند.
۳۰ مهر ۱۴۰۱، ابوالفضل به همراه سه دوست دیگرش با دو موتور راهی میدان آزادی و محله‌ی اکباتان شد؛ جایی که صدای اعتراض بلند بود و قلب جنبش می‌تپید. در راه بازگشت، در شهرک ولی‌عصر، ماشین گشت کلانتری به ظن شعارنویسی به تعقیب آن‌ها پرداخت. یکی از موتورها موفق به فرار شد، اما موتوری که ابوالفضل ترک آن بود هدف قرار گرفت. مأموران ماشین گشت عمداً با موتورسیکلت برخورد کردند. ابوالفضل به شدت به زمین پرت شد و سرش به جدول خورد. او را با برچسب "واژگونی" به بیمارستان منتقل کردند، اما جراحات شدید جانش را گرفت.
در حالی‌که دستگاه سرکوب تلاش کرد این جنایت را به عنوان یک «تصادف» جلوه دهد، دوستان ابوالفضل که در صحنه حضور داشتند، حقیقت را فریاد زدند. خانواده‌اش شکایت کردند، اما از نهادهای مسئول تنها با دیوار سکوت و بی‌عدالتی روبرو شدند.
ابوالفضل احمدپور تنها یک نام نیست؛ او نماد نسلی است که در برابر ظلم ایستاد و با خون خود، صداقت و آرمان آزادی را در تاریخ این سرزمین ثبت کرد. یادش، شراره‌ای در دل تاریخ ایران، و راهش، الهام‌بخش ادامه‌ی مبارزه برای آینده‌ای رها و انسانی است.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر