.png)
فرزانه انصاری‌فر، خواهر جاویدنام فرزاد انصاری‌فر، از جان‌باختگان آبان خونین ۹۸ در بهبهان، این روزها روایتگر دلتنگی بی‌پایانی‌ست که نه تقویم می‌فهمدش، نه گذر زمان التیامش می‌دهد.
او می‌نویسد از برادری که برایش فقط برادر نبود؛ فرزاد برایش مثل فرزند بود. کسی که نگرانش بود، پای درد دلش می‌نشست، با او می‌خندید، نوروز و سیزده‌به‌در را کنار هم جشن می‌گرفتند، و حالا سال‌هاست جای خالی‌اش همه چیز را خفه کرده.
فرزانه با صداقت و بی‌پرده می‌نویسد: "حاضر بودم گرسنه باشم، ولی تو گرسنه نخوابی. دنیا را جهنم می‌کردم برای کسی که ناراحتت کند."
اما دنیا برایشان جهنم شد، آن هم نه توسط غریبه، که با گلوله‌ای که همه چیز را برید.
فرزاد دیگر نیست، اما این صدای فرزانه و صدای هزاران خواهر، مادر و دل‌شکسته‌ای‌ست که فراموش نمی‌کنند، نمی‌بخشند، و هنوز در هر سیزده‌به‌در، جای خالی عزیزانشان را در قلبشان می‌برند بیرون از خانه، کنار خاطره‌ای که هنوز زنده است.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر