پنجشنبه آخر سال است، اما برای خانواده رامین فاتحی، این روز تنها یک رسم نیست، بلکه تکرار داغی‌ست که هیچ‌گاه التیام نمی‌یابد. مزار مردی که برای آزادی ایستاد، زیر آسمان غم‌بار سنندج، شاهد اشک‌های مادر، همسر و فرزندی است که هنوز باور ندارند او دیگر بازنخواهد گشت.
رامین فاتحی، مردی که زندگی‌اش را به پای آرمانش گذاشت، در ۲۹ مهر ۱۴۰۱، زیر شکنجه‌های مأموران امنیتی جان داد. پیکرش را شبانه و با فشار به خانواده به خاک سپردند، تا شاید نامش را هم دفن کنند. اما امروز، در آخرین پنجشنبه سال، آن‌هایی که دوستش داشتند، گرد مزارش جمع شده‌اند؛ شمع‌ها روشن‌اند، گل‌های سرخ بر خاک آرام گرفته‌اند، و صدایی در دل کوه‌های کردستان پیچیده است: رامین، فراموشت نکرده‌ایم.
پسرش، رامتین فاتحی، دست بر سنگ مزار پدر می‌کشد و زمزمه می‌کند: بابا، تو را به ناحق از ما گرفتند، اما نامت زنده است. راهت ادامه دارد.
امروز، پنجشنبه آخر سال است، اما یاد و خاطره‌ی تو هرگز در گذر زمان محو نخواهد شد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
.png)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر