پنجشنبه آخر سال است، روزی برای یاد عزیزانی که دیگر در کنارمان نیستند، اما نامشان بر دیوارهای تاریخ حک شده است. امروز، در این روز یادبود، خانواده و دوستان عرفان رضایی گرد هم آمده‌اند، شمع‌ها را روشن کرده‌اند و گل‌ها را بر مزارش نهاده‌اند؛ اما این عزاداری صرفاً برای گذشته نیست، بلکه یادآوری تعهدی است که عرفان با خون خود بر زمین نوشت.
عرفان رضایی، جوان شجاع و مبارزی که در راه آزادی جان باخت، در ۳۰ آبان ۱۴۰۱، در بحبوحه اعتراضات سراسری، با گلوله سرکوبگران به خاک افتاد. او یکی از هزاران فریاد سرکوب‌شده‌ای بود که امروز از دل تاریخ برخاسته و پژواکش خاموشی نمی‌شناسد.
امروز، پنجشنبه آخر سال، نه فقط روز سوگواری، بلکه روز عهد و پیمان دوباره است؛ روزی که اشک‌هایمان دردی را دوا نمی‌کند، اما عزممان را برای ادامه راهی که عرفان و هزاران شهید دیگر پیمودند، استوارتر می‌سازد. در برابر مزار عرفان، تنها سکوت نکرده‌ایم؛ صدایمان را بلند کرده‌ایم تا بگوییم: "این خاک شاهد خون بهترین فرزندانش بوده، و تا رسیدن به آزادی، فراموش نخواهیم کرد!"
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر