شهرام احمدی در نامه ای به تاریخ ۲۴ آوریل در صفحه فیس بوک خود چنین نوشته است:
امشب هشتمین سال زندانم را آغاز می کنم ۸سال درد و رنج البته بیشتر برای خانواده ام.
هنوز هم باور نکردم که بهرام را اعدام کردن هر وقت خوابش رو می بینم حالم مثل روز اول می شه که خبر اعدامش را بهم دادن الان سه ساله نتونستم مادرم رو ببینم به خاطر تصادفی که در راه برگشت از کرج براشون پیش اومد. واقعا سخته بیشتر برای مادرم
از همسرم تشکر می کنم که ۸ ساله منتظرم مونده و هنوز هم چشم به راه و چشم به دره
از تمامی دوستانی که به هر نحوه ای که تونستن برای من زحمت کشیدن تشکر می کنم. معلوم نیست سال دیگه این موقع زنده باشم یا نه اما این قول رو میدم که هیچوقت ناامید نخواهم شد.
برعکس این شعر:
خوکرده قفس را میل رها شدن نیست
شعر پایینی را بیشتر دوست دارم
خوکرده قفس را میل رها شدن هست
شهرام احمدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر