.png)
شبنم سهرابی، زنی از دل مردم، مادری تنها و نجیب، در روز عاشورای سال ۱۳۸۸، در میدان ولیعصر تهران، بی‌دفاع و مظلومانه به دست خودروی نیروی انتظامی، زیر گرفته و به شهادت رسید.
او یکی از صدها شهید قیام ۸۸ بود که در اعتراض به تقلب گسترده در انتخابات ریاست‌جمهوری آن سال، به خیابان آمده بود. اما نه برای درگیری یا خشونت، بلکه صرفاً برای گرفتن نذری در روز عاشورا از خانه بیرون رفت… و دیگر بازنگشت.شبنم که ساکن خیابان شادمان تهران بود، در شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی، تنها دختر کوچکش "نگین" را بزرگ می‌کرد. یک مادر تنها، سرپرست یک کودک، که با هزار امید برای آینده فرزندش زندگی می‌کرد. اما در عصر همان روز، نیروهای سرکوبگر با خودروهای پلیس وارد میدان ولیعصر شدند و در اقدامی جنایت‌بار، بارها از روی بدن او عبور کردند. فرمانده نیروی انتظامی در آن روز، با فرافکنی ادعا کرد که «خودرو ربوده شده بوده»، اما تصویرها و شاهدان، روایت دیگری داشتند.
پیکر بی‌جان شبنم، بیست روز در سردخانه کهریزک ماند. خانواده‌اش در بی‌خبری و اضطراب، روزهای سختی را گذراندند تا بالاخره جنازه را تحویل گرفتند. مراسم خاکسپاری او در قطعه ۸۶ بهشت زهرا، زیر فشار و تدابیر امنیتی شدید برگزار شد، گویی حتی در مرگ هم از او می‌ترسیدند.
مادر شبنم، در ابتدا سکوت را برگزید. سکوتی پر از درد، بغض و اندوه. اما سال‌ها بعد، فریاد این مادر خاموش، در دل جامعه پیچید: فریادی که گفت دخترم فقط برای گرفتن نذری بیرون رفته بود…
دختر کوچک شبنم، نگین، پس از شهادت مادر، دچار افسردگی و بحران روحی شد. کودکی که دیگر صدای لالایی مادر را نشنید، مادری که هیچ‌گاه برنگشت…
نام شبنم سهرابی، امروز در کنار نام‌های ندا، سهراب، اشکان و دیگر فرزندان آزادی، در حافظه تاریخ ایران حک شده است. او نماد مظلومیتی است که از قلب یک مادر تنها، با فریاد حق‌طلبی سر برآورد، اما با چرخ‌های نفرت و سرکوب، خاموش شد.
اما خون شبنم، در دل مادران این سرزمین جریان دارد. نام او در فریادهای فردای آزادی، دوباره بلند خواهد شد.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
نظرات
ارسال یک نظر