بامداد شنبه ۱۵ شهریورماه ۱۴۰۴، مهران بهرامیان، جوان ۳۲ ساله و اهل سمیرم، در زندان دستگرد اصفهان اعدام شد.
او در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، همراه با برادرش فاضل بهرامیان و جمعی از جوانان شهر سمیرم بازداشت شده بود.
فاضل و مهران بهرامیان، هر دو از جوانان فعال و معترض سمیرم، در دیماه ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. بر اساس شهادت نزدیکان، آنان پس از دستگیری ابتدا به سلولهای انفرادی بازداشتگاه اداره اطلاعات سپاه اصفهان در دولتآباد منتقل شده و تحت بازجوییهای سنگین قرار گرفتند. سپس برای ادامه بازداشت به زندان دستگرد اصفهان و بخش موسوم به «الف طا» منتقل شدند.
منابع مطلع میگویند شدت شکنجهها به حدی بوده که دندههای مهران بهرامیان شکست و پرده گوش او پاره شد. فاضل بهرامیان نیز در بازجوییها از ناحیه سر و صورت آسیبهای جدی دید. خانوادههای این دو زندانی بارها از مقامات خواستار رسیدگی پزشکی و توقف شکنجه شدند، اما نه تنها پاسخی نگرفتند بلکه خودشان نیز بارها مورد تهدید و بازخواست قرار گرفتند.
مهران بهرامیان پس از ماهها بازداشت و محاکمه، در دادگاه انقلاب به اتهام قتل یک مأمور امنیتی به اعدام محکوم شد. این حکم در پنجم بهمنماه ۱۴۰۱ در دادگاه تجدیدنظر نیز تأیید گردید.
اعدام این جوان سمیرمی بار دیگر نگاهها را متوجه روند دادرسی و احکام صادرشده علیه معترضان کرده است؛ روندی که همواره با اعتراضات گستردهی حقوقدانان و فعالان اجتماعی همراه بوده است.
نظرات
ارسال یک نظر