زادروز پارسا رضادوست است، نوجوان ۱۷ سالهای که زندگی و آرزوهایش به دست جمهوری اسلامی ناتمام ماند. روزی که به جای جشن و شادی، مادر داغدارش بر سر مزار او ایستاده و با اشکهایش تولدش را یادآوری میکند.
پارسا، همان نوجوان زیبایی بود که گلولههای سرکوب جانش را نشانه گرفتند. او با تنی زخمی، در مغازهای پنهان شد، اما ماموران در مقابل چشمان پر از اضطراب مادرش کرکره مغازه را پایین کشیدند و او را از زنده ماندن محروم کردند.
شیونها و گریههای مادر پارسا هنوز در ذهنها زنده است؛ همان مادر دلشکستهای که در مراسم چهلم فرزندش، با ترکیبی از رقص، دستافشانی و اشک، فریاد اعتراضش را بلندتر از همیشه کرد. صحنهای که هیچ کلمهای توان توصیف آن را نداشت، اما پیامش برای همه آشکار بود: او فرزندش را برای آزادی و عدالت از دست داد، اما امید و آرزویش برای این مسیر روشنتر از پیش باقی مانده است.
پارسا رضادوست، نوجوانی که با آرزوهای بزرگ به آینده مینگریست، امروز نمادی از مقاومت و شجاعت است. حضور پرشور مردم در چهلم او و حدیث نجفی نشان داد که خون این نوجوانان، انگیزهای برای ایستادگی و دادخواهی در دلها ایجاد کرده است.
مادر پارسا امروز نهتنها برای پسرش میگرید، بلکه با هر قطره اشکش، شعلهای از امید و اعتراض را زنده نگه میدارد. یاد پارسا رضادوست، جاودانه در قلب مردم ایران خواهد ماند.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر