🔻دوشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۷
🔹من همراه یک ملت هفتاد میلیونی شکنجه شده ام کوچک و بزرگ چهل سال است شکنجه می شویم. کارگر، معلم، بازنشسته، کارمند، پرستار، جوان بیکارمن، تو، ما، بدون استثنا وقتی فرزندانمان را بی جرمی با تحقیر و ضرب و شتم جلوی چشمانمان به بیدادگاه می برند وقتی پیدایشان نمی کنیم و نمی گویند در کدام دخمه و در چه حال و روزی اند وقتی بعد ازماهها به زندانها می رویم برای دیدنشان و با بد ترین فحشها و تحقیرها از ما استقبال کرده و ناسزا بارمان می کنند.
وقتی با جعبه ی شیرینی به زندان میرویم تا آزادی شان را به شادی بنشینیم
و با لباسهای خونی شان رو برو می شویم. حتی جسدشان را تحویلمان نمی دهند.
وقتی به دنبال گوری می گردیم، که گور عزیزانمان نیست.
وقتی با اسلحه بالای سرمان می ایستند و نمی گذارند یک دل سیر گریه کنیم و به سوگ بنشینیم.
وقتی پشت دیوارهای زندان رقص بالای دار جگرگوشه هایمان را می بینیم.
وقتی فرزندانمان گرسنه اند و ما پولی برای خرید نان نداریم.
وقتی فیلم له شدن استخوانهای جگر گوشه هایمان را زیر چرخهای خودروهای نیروهای انتظامی می بینیم و وحشت مرگ سرا پای وجودمان را فرا می گیرد و بعد از گذشت نه سال هنوز با او می شکنیم و له می شویم و درد می کشیم.
اگر شکنجه نمی شویم؟ پس چه می شویم؟
ما هفتاد میلیون ایرانی دربند، چهل سال است بدست شمایان، شکنجه می شویم
آقایان حاکم در جمهوری اسلامی
شما، شکنجه گرید و ما شکنجه شده
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر